تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷

تالاب، اسیر «شیطان بنفش»؛ آب‌هایی که در سکوت می‌میرند!

<p>«تالاب آغوزبن» بابل با تهدید جدی «سنبل آبی» (Eichhornia crassipes)، قاتل خاموش «اکوسیستم‌های آبی» که به «شیطان بنفش» نیز شهرت دارد، روبه‌رو است. این گیاه مهاجم، بومی حوضه آمازون بوده و با رشد بی‌رویه، بخش گسترده‌ای از سطح تالاب را اشغال کرده است. تبخیر بیش از حد آب، کاهش اکسیژن، خفگی آبزیان، جذب سموم و فلزات سنگین&nbsp;مانند سرب و جیوه، از جمله آثار مخرب آن هستند که به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مهلک منجر می‌شوند. با وجود هشدارهای زیست‌محیطی، اقدامات کنترلی همچنان به اندازه کافی مؤثر نبوده و ممنوعیت ورود گردشگران به تنهایی نتوانسته مانع گسترش بیشتر این گیاه شود. افزایش سفرهای اخیر و ازدحام مسافران، همراه با تردد قایق‌ها و انتقال ناخواسته بذرهای «سنبل آبی»، زمینه رشد وسیع‌تر آن را فراهم کرده است.&nbsp;«سنبل آبی» ابتدا به‌عنوان یک گیاه زینتی وارد ایران شد و در گلخانه‌های شهرهای مختلف پرورش یافت، اما با انتقال ناخواسته به تالاب‌ها و رودخانه‌ها، به سرعت در اکوسیستم‌های آبی شمال کشور گسترش یافت.&nbsp;</p>

۱۴۰۴-۰۳-۱۷