از لابه‌لای قبور گلزار شهدای دزفول، هنوز می‌توان اضطراب آژیرهای خطر حمله‌های هوایی را حس کرد، صدای مهیب موشک‌های دوازده‌متری و شیون‌های مادران داغداری را شنید که در گوش تاریخ زمزمه می‌کند: «به کدامین گناه کشته شدند؟» پشت هر سنگ مزار قطعه شهدای آرامستان شهیدآباد دزفول روایتگر تاریخی حماسی است. از امیرعلی و ۶۷ شهید شیرخوار، تا نجمه، فرزاد، حسین، امیر و دهها شهید کودک دزفول. به استناد آمار، دزفول تنها شهر اشغال نشده‌ای است که مورد شدیدترین حملات موشکی و بمباران هوایی و زمینی قرار گرفت.رژیم بعث عراق در مدت هشت سال جنگ، ۱۷۶ موشک غول پیکر «فراگ هفت و اسکاد» به شهر دزفول شلیک کرد، ۴۸۹ بمب و راکت توسط هواپیماهای دشمن بر سر مردم بی‌دفاع شهر ریختند و آتش بارهای عراق با شلیک ۵ هزار و ۸۲۱ گلوله توپ نقاط مختلف شهر را هدف قرار دادند،اما با این همه خسارت، مردم دزفول با تقدیم ۲ هزار و ۶۴۲ شهید ‌از جمله ۸۵۰ شهید موشکی، ۶۸ شهید شیرخوار، ۳۹۲ شهید بانو حماسه مقاومت و پایداری را در تاریخ درخشان انقلاب اسلامی ایران جاودان ساختند. «۴ خرداد» سالروز مقاومت جانانه مردم قهرمان دزفول در برابر موشک باران عراق در جنگ تحمیلی، موجب شد این تاریخ به نام روز ملی مقاومت و پایداری در تقویم رسمی کشور ثبت و این شهر به عنوان پایتخت مقاومت ایران نامگذاری شود.