از لابه‌لای قبور گلزار شهدای دزفول، هنوز می‌توان اضطراب آژیرهای خطر حمله‌های هوایی را حس کرد، صدای مهیب موشک‌های دوازده‌متری و شیون‌های مادران داغداری را شنید که در گوش تاریخ زمزمه می‌کند: «به کدامین گناه کشته شدند؟» پشت هر سنگ مزار قطعه شهدای آرامستان شهیدآباد دزفول روایتگر تاریخی حماسی است. از امیرعلی و ۶۷ شهید شیرخوار، تا نجمه، فرزاد، حسین، امیر و دهها شهید کودک دزفول. به استناد آمار، دزفول تنها شهر اشغال نشده‌ای است که مورد شدیدترین حملات موشکی و بمباران هوایی و زمینی قرار گرفت. رژیم بعث عراق در مدت هشت سال جنگ، ۱۷۶ موشک غول پیکر «فراگ هفت و اسکاد» به شهر دزفول شلیک کرد، ۴۸۹ بمب و راکت توسط هواپیما‌های دشمن بر سر مردم بی‌دفاع شهر ریختند و آتش بار‌های عراق با شلیک ۵ هزار و ۸۲۱ گلوله توپ نقاط مختلف شهر را هدف قرار دادند،اما با این همه خسارت، مردم دزفول با تقدیم ۲ هزار و ۶۴۲ شهید ‌از جمله ۸۵۰ شهید موشکی، ۶۸ شهید شیرخوار، ۳۹۲ شهید بانو حماسه مقاومت و پایداری را در تاریخ درخشان انقلاب اسلامی ایران جاودان ساختند.