حسن ابراهیم حبیبی (۱۵ اسفند ۱۳۱۵ – ۱۲ بهمن ۱۳۹۱) سیاستمدار اصلاح طلب ایرانی، از اعضای برجسته حزب جمهوری اسلامی و نهضت آزادی و حقوقدان مشهور و دولتمرد ایرانی بود که به عنوان نخستین معاون اول رییس جمهوری اسلامی از ۳۰ مرداد ۱۳۶۸ تا ۴ شهریور ۱۳۸۰ و همچنین از فروردین تا شهریور ۱۳۷۶ به عنوان نخستین دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام خدمت کرد. وی سوابقی همچون وزارت ارشاد دولت موقت مهندس بازرگان، وزارت علوم و آموزش عالی و پس از آن وزارت دادگستری دولت مهندس میرحسین موسوی داشته است.
حبیبی دارای مدرک دکترای جامعه‌شناسی و حقوق از دانشگاه سوربون بود. وی همچنین رئیس بنیاد ایران‌شناسی و از جمله حقوق‌دانانی بود که پس از انقلاب ایران، در تدوین پیش‌نویس قانون اساسی جمهوری اسلامی مشارکت کرد. او تا پایان عمر عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجمع تشخیص مصلحت نظام بود. وی عضو دیوان داوری بین‌المللی، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز بود.
حسن حبیبی در نخستین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال ۱۳۵۸ کاندیدا شد و مورد حمایت حزب جمهوری اسلامی هم قرار گرفت اما پس از ابوالحسن بنی‌صدر و احمد مدنی در رده سوم قرار گرفت. وی در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۷۶ هم قرار بود به دعوت حزب کارگزاران سازندگی ایران نامزد ریاست‌جمهوری شود اما با کاندیداتوری سیدمحمد خاتمی، از کاندیداتوری خودداری کرد تا آرای این جریان در برابر ناطق نوری و محمدی ری شهری نشکند. دو سال پس از فوت وی، در سال ۱۳۹۳ نشان افتخار جهادگر عرصه فرهنگ و هنر برای سال‌ها فعالیت فرهنگی به خانواده اش اهدا شد.
نظر شما